Levenskracht

Hoe gaat het leven voorbij? Bijna ongemerkt vloeit de ene dag over in de andere. Dag, nacht, licht, donker en alweer een lichte dag. Dat lijkt altijd zo door te gaan tot je beseft dat je laatste dagen naderen. Genoeg geleefd, melden hart en hersenen je. Zover is het niet. Ik geniet nog altijd met volle teugen van het leven, verdriet incluis.

’s Ochtends stel ik het opstaan uit.
Niet dat ik gelukkig ben in bed: het leed van de wereld drukt op me.
Ik stel vragen:
Waarom vermoorden mensen elkaar?
Uit welk idealisme of is het alleen maar opdat de wereld niet overbevolkt raakt?
Zijn onze levens weggooilevens?

Op mijn leeftijd bestaat het leven voor het grootste deel uit herinneringen. Elke dag dat ik de deur uitga …………………….

Herinneringen, daar gaat het om. Grondstof voor het leven. Je leeft en hebt geleefd. En dan zijn er ook nog toekomstdromen. Het zekere voor het onzekere nemend schat ik mijn toekomst op één dag.

Een dag vol schrijven, liefhebben en genieten van onze tot nu toe vrije wereld.

En dan de volgende dag. 

TULPEN in huis Levenskracht

Beter goed gepikt, dan ….
Deze blog is onderdeel van de eerste column uit de Elsevier 2016 –
Remco Campert 86 jr. oud.
(De volledige column is via een link niet meer toegangelijk)

3 thoughts on “Levenskracht

  1. Wat is dat mooi verwoord. Precies zoals het is. Leven bij de dag geldt beslist niet alleen voor mensen op leeftijd, dat weten we inmiddels. Soms zou je nog veel meer uit een dag willen halen, maar de herinneringen die we bij elkaar hebben vergaard, laten zien dat het op de een of andere manier toch telkens een beetje is gelukt – de ene keer beter dan de andere keer – om iets met die dagen te doen en te genieten van momenten als de alweer warme zonnestralen in deze tijd van het jaar, de krokusjes die bloeien, een rustmoment pakken en gewoon stil genieten van een kop koffie, een goed gesprek voeren met iemand over je twijfels, soms angsten, of mooie herinneringen ophalen. Er zijn zo veel momenten en soms zie ik ze niet altijd, maar dan trek ik bij mezelf aan de bel, probeer ik mezelf wakker te schudden en denk ik: meid, moet je kijken wie er allemaal voor je zijn, wat er allemaal mogelijk is, zoek de kleine genietmomenten. En ja, dat werkt.

    Volgens mij weet ik weer eens niet van ophouden ;-)

    Liefs! ♥

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.