Vanaf het eerste consult bij de huisarts waarin ik meldde “Oja, ik heb ook nog bloed bij mijn ontlasting” en de diagnose darmkanker tot en met de bos bloemen aan de huisarts is op deze blog te lezen. Door het opkalefateren kreeg ik een nieuwe kijk op herstellen en werd me nog meer bewust van kwaliteit van mijn leven..
De darmkanker / sigmoïdtumor is 12 november ’14 operatief verwijderd en een tumor, een uitzaaiing, in mijn rechterlong werd op 15 februari 2015 weg geopereerd.
Hoe die daar is gekomen en waar de rest is gebleven zal de komende jaren mogelijk gaan blijken!? Bij de vervolg MRI’s en scans zal een tumor zichtbaar worden als er 6 kankercellen elkaar hebben gevonden, zij zullen oplichten door de ingespoten contrastvloeistof. Afhankelijk waar die tumor dan zichtbaar zal zijn is een operatie op die plek mogelijk mits zij erbij kunnen en ik dat wil. Dat heeft met vorm, prognose en een primaire tumor of nog meer uitzaaiingen en wat dan mogelijk zal zijn aan een behandeling voor de kwaliteit van mijn leven.
Geen chemo, geen bestraling… ?
Chemo aanbieden blijkt een preventief hulpmiddel omdat bekend is dat darmkanker zich uitzaait en soms nog niet zichtbaar. Vanwege mijn lymfklieren die zijn onderzocht nadat er een stuk darm met tumor is weggehaald en een uitzaaiing in mijn linkerlong is besloten om geen chemo behandeling aan te bieden. Kwaliteit van leven.
Dan is het maart 2016 en het blijkt tijdens een coloscopie dat ik nog steeds veel poliepen in mijn darmen heb, ook in de overgang van dunne- naar dikke darm.
De maagdarmlever arts-coloscopist van febr. ’16 zag dat dus in mijn status staan en is daarna wel tot actie overgegaan en mijn dossier werd weer geopend en aangeboden bij zijn collega’s als misdiagnose. Dat werd mij in tijdens een onverwacht telefoontje meegedeeld. In maart 2016 was ik heel verdrietig en boos. Maja.. Het is gebeurd.. pffft.
In september 2014 bleek bij het eerste onderzoek deze hoeveelheid aan poliepen al gesignaleerd. Tijdens de operatie in november 2014 heeft toen niemand zich daarvoor verantwoordelijk gevoeld om actie te ondernemen: De wond werd gedicht en mijn dossier dichtgeslagen… Daardoor bleef een juiste vervolg behandeling achterwege en dat gaf dus in 2016 heel veel ruis en onrust en volle agenda’s met voelbare onmacht, verdriet en boosheid. Dat heeft me niet geholpen om vooruit te komen.
Al met al moeten de poliepen, ook bij de overgang van de dunne naar de dikke darm worden verwijderd totdat ze weg zijn! Dat deed uiteindelijk de professor zelf in 2016, 2017 en 2018 drie x per jaar en de allerlaatste keer was in febr. 2019! https://www.overhaar.nl/ode-aan-mijn-huisarts/ en nu ben ik er klaar mee.
Al die keren onderging ik deze behandeling/coloscopie onder verdoving dmv propofol/narcosemiddel.. en was daarna een week niet in mijn gewone doen. Het langzame herstel heeft weer te maken met mijn spierziekte FSHD, minder spieren hebben, herstellen kost veel energie en ik heb al niet zoveel.
Het duurt twee jaar eer poliepen tot tumoren uitgroeien, dit ter geruststelling!
#bedanktdokter Update 19 02 2019
