IJsbloemen die je hart verwarmen

Wie wat te vieren heeft trakteert!
Op 7 februari 2011 maakte ik een twitteraccount aan en om dit te vieren heb ik geen taart in huis, maar wel koffie en een bos tulpen op tafel maakte het binnen aangenaam en deze blog.
Op de auto lagen vanochtend verse ijsbloemen die heel snel smolten door de zon. Ik zag ondertussen twee mannen van de plantsoenendienst die de losse takken opharkten in mijn voortuin. Berekoud was het buiten, duidelijk te zien aan hun dik ingepakte lijven en de snelheid waarmee ze na deze klus weer de bus inkropen.

Zelf had ik zin in koffie en vroeg hen of ze ook een warm bakkie koffie wilde of liever hete thee? Ze reageerden met een blije lach en ik nam hun bestelling op. Ondertussen werd ik hier dus heel blij van mijn eigen actie. Gewoon verbinding zoeken en een blije glimlach terug zien. De suikerbus van Bolletje en de cupjes koffiemelk pakte ik uit de keukenlade en de dampende bakkies bracht ik snel, goed aangekleed, naar de mannen. Wat een traktatie! Bolletje suikerbus, blog overhaar, ijsbloemen, overhaar, herinneringen, 1979

Bij het zien van de ijsbloemen op de autoramen, kwamen ook ijskoude herinneringen terug uit mijn kindertijd – 1963 – toen ik met mijn vinger alle contouren volgde op de bevroren slaapkamerramen en zo bloemen leerde tekenen. Ik lag toen in een bed van 80 cm./1.90 m.
Verwonderd liggen kijken naar die ijsbloemen in een flanellen pyjama onder een laken en wollen deken, en om warme voeten te houden lag een derde van een wollen deken op het voeteneind.
Het koude zeil aan m’n voeten bij het uit bed stappen is geen trauma gebleken. Er was een kolenkachel in de woonkamer om het hele huis te verwarmen, met vier slaapkamers.

In januari 1979 was het ijskoud en werd mede daardoor meteen mijn eerste winter samenwonen, met hem die nog steeds mijn partner is. Daar waren de ijsbloemen op de ramen zichtbaar. Maar ook voelbaar en hoorbaar, want je werd wakker van het gekraak van het dekbed, omdat je adem ijskristallen had gemaakt op het twee persoons polyester dekbed van 2 mt./2.40 mt. die barstte en kraakte bij het omdraaien. Het bed 1.40 mt. /2 mt. stond tegen de één steens muur, zodat we nog meer reden hadden om elkaar te verwarmen.
Een gaskachel op de etage met twee gehuurde kamers en een trapgat.
In die tijd ging ik op de fiets naar mijn werk met een majo onder m’n seventies wijde spijkerbroek, een leren jack met bontkraag en het blauwe agu-regenpak als windvanger eroverheen. Wollen handschoenen aan en daarover gingen de suède wanten, zo beschermde ik me tegen de kou op de fiets zonder trapondersteuning.

Ik werk al twintig jaar niet meer in loondienst. Ik ben dus heel veel dagen thuis en heb een auto met winterbanden met daarin een extra dikke lange leren jas en flesje water en sneeuwkrabbers en een telefoonnummer van een sleepdienst onder handbereik, voorbereid op onheil.
Ik onderhoud mijn contacten door naar ze toe te gaan, te bellen, te schrijven en door mee te doen met de sociale media, Instagram, Facebook en dus Twitter.
Via hen word ik geïnspireerd en blijf ik creatief en deel ik mijn wijsheden in een volledig CV-verwarmd huis met convectorputten.

Het nieuws:
De wereld lijkt soms op haar grondvesten te schudden in een tempo welke ik niet kan bijbenen en ook niet wil. Meningen worden geuit of dat het koopwaar is… ‘Wil jij dit, dan krijg je dat’: Stemmen gaan harder en hoger in decibelen en toonsoorten. Ik wil Het en ik moet het NU. Er worden zegelboekjes gespaard en er is statiegeld op alles behalve op blik en plastic, dat is pas droevig voor de dieren en ons allen!

Zij die iets trager zijn in denken en handelen en het soms niet zo hebben getroffen om welke reden dan ook .. kruipen weg in hun huizen mits ze er 1 hebben.
Dak- en thuislozen, woning tekorten … Sinds de tweede WO en sinds die etage in ’79 is er niet veel veranderd. Hoge huren, vieze huizen en slechte huisbazen. Und so weiter.

Twitter
Veel bakkies koffie zijn er door de TL van twitter geschoven. In het begin snapte ik dat niet.. want koffie drink je met echte mensen en mensen die je kent .. toch?
Het blijkt dat twitter juist door echte mensen kan blijven bestaan. Zo heeft iedereen een reden om met dit medium om te gaan of te laten voor wat het waard is.
Velen beleven net als ik plezier om met elkaar hoogtepunten te delen.. Hun betaalde werk, vrijwilligers werk, de prachtige foto’s, de boeken met leestips, gedichten lezen leerde ik op twitter, het delen van muziek, diagnoses, behandelingen, concert, vakanties en humor. Taboes worden doorbroken. Elkaar zien, spullen- en vriendschappen delen. Mooi.
Lek en Gebrek, kanker- behandelingen en tips en trics, crowdfunding. Het is er allemaal!

Persoonlijk ontving ik in DM een bericht waar ik heel verdrietig van werd:
Ricky; “woensdag as. stop ik met leven” ‘Dank dat je er was!’
Oef.. Ik slikte en zuchtte diep en een traan rolde uit mijn ogen en zei in DM onbeholpen; ‘Sterkte met afscheid nemen van hen die lief zijn Ricky’ en ‘Bedankt voor je vertrouwen!’.

Draken van Depressies als niet te killen monsters worden bestreden en zij die daar de last van ondervinden worden gezien en gesteund. Trouwens, de hele medische encyclopedie en DSMIV wordt gedeeld. #tweepcare.

Humor helpt mij in mijn leven en hartstochtelijk lachen nog meer. Op Facebook wordt minder gelachen en heb ik zonder dwang van buitenaf 50 minder *vrienden, geen aanvulling, geen inspiratie, geen verbinding voelbaar! Niet daar.

Al vanaf het begin heb ik dezelfde accountnaam op twitter en is mijn bio vaak veranderd. Ik leerde dat een AvA een profielfoto is en wat je met een #hashtag kan bereiken.
Het hoogtepunt van lachen, zelfs tranen met tuiten van het lachen, was tijdens het songfestival 2011 toen we massaal rollend van de bank af vielen .. ?
Toen bedrijven nog moesten uitvinden wat twitter was en advertenties nog niet geplaatst werden.

De mooiste foto’s van zons-op-ondergang waar ook ter wereld zie ik voorbij schuiven en op dit soort dagen hele bossen ijsbloemen.
Felicitaties voor degene die blij is .. die wat te vieren heeft.
Een warm welkom aan nieuwe wereldburgers!
Geraakt door muziek in welke vorm dan ook…
Het is genieten, te delen of te negeren.

Aan het eind van de dag tel ik m’n zegeningen, staat de verwarming lager en kruip ik onder m’n eigen donzen dekbed  van 2 mt./ 2.20 mt. op m’n elektrische verstelbare boxspring 90/2.20 m. met een vloerlichtje wat aanspringt als ik uit bed stap, naar het toilet met vloerverwarming …. heerlijk luxe.

Ik droom verder over een wereld waar we klaar staan voor elkaar, voor hen die het lastig hebben! Waar we warmte delen en waar we elkaar gunnen wat we ook onszelf gunnen!

Ik schenk nog een bakkie in, wie wil ook?oud en nieuw, 2017 2018, blog overhaar, katwijk aan zee, eten, theater, oudjaarsavond

30 thoughts on “IJsbloemen die je hart verwarmen

  1. Mooi geschreven Marjanne en Gefeliciteerd met 7 jaar twitter. Ik zit ook bijna (rekenen) 6 jr. op twitter. Sinds 2012 en vanaf 2013 actiever omdat ik niet meer werk. Het is voor mij ook fijn omdat ik zo toch contacten met veel mensen heb. Veel kan delen en ook op de hoogte blijf van heel veel dingen.

  2. Ja, leve de sociale kant van Twitter! Gelukkig is die er ook, naast alle negatieve dingen, zelfs pesterij. Ik wilde daardoor laatst al mijn account opheffen, maar toen er zoveel warme, meelevende reacties kwamen op de dood van Tikker, besloot ik te blijven. En zonder Twitter was ik jou nooit tegengekomen, lieve, sterke Marjanne! Jij bent een van mijn meest dierbare volgers. Open, eerlijk, integer. Ik ben blij met je! X

    1. Wat een mooie, lieve reactie Iena, bloos ervan.
      Tikker is niet meer, dat is zoals het is en voor jou heel verdrietig, maar voor altijd bij je in die mooie tattoo en in vele harten ..

      Herkenbaar gevoel dat opheffen van twitter account. Juist door m’n zegeningen te tellen en het van me af te schrijven… ‘Ik doe maar wat hier’ De reacties zijn steunend en moedgevend en dat is mooi. Het is goed genoeg om weer door te gaan. Thx.

    1. Graag zet ik een bakkie met opschuimmelk voor jou, doe ik er ook één. Je zegt me wat… ik stop nooit meer met praten hoor .. schijn ook te kunnen luisteren. Vandaag waren de ijsbloemen er niet, heb maar één foto van de bloemen.
      Blijkbaar genoeg om bij velen, herinneringen naar boven te krijgen, fijn.

  3. Mooi geschreven Marjanne.
    Ik heb concentratieproblemen en vooral lezen gaat moeilijk maar je verhaal bleef me pakken ?
    Herkenbaar jouw herinneringen, bij mij waren het de ijsbloemen van mijn adem op de rand van de dekens als ik bij mijn opa in Groningen loogeerde als kind.
    Daar was het altijd kouder dan in Brabant.
    Mooi gebaar van jou, de koffie voor de mannen buiten.
    Gefeliciteerd met jouw 7 jaar op Twitter. Bij mij is dat ook 7 jaar aankomende zomer.
    Wat je beschrijft is ook heel herkenbaar voor mij. Het virtuele kopje koffie smaakt goed met een lach en een traan.
    Ik heb al veel steun gehad op Twitter en dat voelt goed, terwijl ik liever een ander steun. Als dat mogelijk is, door de velen tweets en niet meer alles bij te houden, dan probeer ik er te zijn voor mijn lieve attente volgers. Je kunt niet alles lezen, al zou ik dat wel willen.
    Op naar de volgende 7 jaar op Twitter en ik hoop je nog vaak te mogen lezen.
    Liefs Hiltje ❤

    1. Dank je Hiltje, wat een mooi compliment van jou.. super ♥ – elijk.
      Ha, nooit bij stilgestaan, dat het in Brabant warmer is ;-).

      7 jaar lijkt voorbij gevlogen, wij weten dat het niet zo is .. Wat hebben we al vaak een bakkie gedronken, blijf het graag doen met jou.

      Fijn dat je me aanmoedigt om te blijven schrijven, lezen is van een andere orde ;-) Blij dat je de moeite hebt genomen om mijn blog uit te lezen en te reageren.
      Dikke kus en beterschap ♥

  4. Leuk om te lezen Marjanne! Ja, ook wij ijsbloemen vroeger. Wat een kunstwerkjes! Je kon ze ook maken door op het raam te ademen. Althans, bij ons in de slaagkamer met enkel glas en zonder verwarming! Met een elektrisch dekentje wat even aan mocht vóórdat we naar bed gingen, mijn zus en ik in de twijfelaar met spiraalmatras! Want je moest jezelf niet verwennen, dat was niet gezond!

    Was weer gezellig, die koffie met jou! Tot over drie weken!
    ps: twitteren doe ik niet ?
    Groetjes, Anne

  5. Het blijft mooi Marjanne en jij kan het zo mooi verwoorden. Veel dingen kan je hier met andere mensen delen, dat is fijn. Sinds ik al bijna 5 jaar niet meer werk heb ik veel mensen leren kennen hier op twitter. Sommigen geven je een blij gevoel en aan anderen erger je jezelf weleens en die sla je dan gewoon over (scrollen).
    Leuk zoals jij die bloemen op de ramen kan beschrijven, doet mij ook aan vroeger denken. Jij ging in 1979 samenwonen en ik ging in 1980 samenwonen. Bijna 40 jaar geleden en het verhaal is herkenbaar.
    Fijn dat jij je koffie wil delen, ook hier en op twitter. Lief en gastvrij mens ben jij. Dit jaar maart zit ik ook 7 jaar op twitter en hoop nog lang hier te zijn met veel leuke mensen een twittercontact, is fijn!

  6. Zo is dat. Twitter vooral om mooie dingen te delen en lief en leed. Heerlijk en herkenbaar wat je schreef over de winters. Schaatsen op de afgravingen van het nieuwe stuk van de stad, dat Over(de)vecht ging heten. Ijskoude vingers, kranten onder de truien en in de plusfour, die ik vangrote broers aan moest. Een sliert van zeven kinderen op een rij. We schrijven 1963 inderdaad. En die van ’79, schaatsen op de straat, spekglad glibberde alles voort. <3

    1. Heerlijk te lezen dat Over (de) vecht verhaal, ik geef het door. De zoon woont daar ;-)
      .
      Oudste zus kreeg kunstschaatsen voor haar jaardag en andere zus en ik moesten op rolschaatsen het ijs op, het was niet anders. In 1963 werd ons zusje geboren. En die winter van 1979 werd soms zeer warm op die tochtige etage onder ons eerste dekbed, dat we nu nog bij elkaar zijn ;-). X.

Laat een antwoord achter aan lem2 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.