(Deze blog is mijn aangepaste bijdrage voor de FSHD – Nieuwsbrief nr. 58 – juni 2019
Een paar kilometer bij mijn woonhuis, De Meern, vandaan is de scheiding tussen grijs en blauw het meest zichtbaar aan de zeekust. Het kan er waaien, stormen, windstil en schroeiend heet zijn en de wolken zijn er altijd prachtig. Het lijkt wel of het aan de kust sneller licht is bij een grauwe dag. Ik vind het een fijne omgeving om te zijn en stel regelmatig voor om daarheen te rijden met wie mee wil. Dan wil ik de wind weer door mijn haren voelen, de ballast in mijn soms veel te volle hoofd voelen wegwaaien. Bijtanken. Blij voelen. Over de zee heen kijken zonder obstakels voor me. Ruimte.
Al jaren kan ik niet meer zonder hulp door het zand lopen, want ik mis daarvoor de kracht in mijn been- en rugspieren door de spierziekte FSHD, mede daardoor leek ik deze fijne plek jaren te hebben gemeden. Maar ik ga tegenwoordig weer graag naar de kust en zou er wel willen wonen. In the seventies woonde ik in Leiden en ging graag naar Noordwijk, naar het strand, de disco en het Stippie.
Mijn opa en oma woonden in Katwijk aan Zee tot 1986 en zodoende kwam ik daar in de zomervakanties en genoot twee nichten en neven reunies op ‘t Strand. In juni 2017 is de as van mijn moeder in een duinpan uitgestrooid.
En sinds Katwijk aan Zee een mooie toegankelijke parkeergarage, met verrassend lage parkeerkosten, heeft onder het duin aan de boulevard, zijn de strandtenten voor mij ineens goed bereikbaar. Ruime parkeerplekken en met een Gehandicapten Parkeerkaart kan je vlakbij een ruime lift je auto goed kwijt. Je bent zo bovenop het duin en op zondag gratis parkeren. In het dorp zijn ook genoeg plekken om te parkeren maar dit is echt super handig, ook nog een leuke winkelstraat nabij de witte kerk die prominent aan de boulevard staat.
Met de auto kan je dus dichtbij het strand komen, lopend of rollend via grote betonnen tegels, niet echt met mijn voeten in de zee maar dat hoeft dan voor mij ook niet. Je kunt ook met de auto afgezet worden en later weer opgehaald achter de strandtenten het zgn. ‘laden en lossen’ is daar toegestaan.
Ga ik naar een restaurant waar ik nog niet bekend ben, bel ik altijd eerst om een plekje te reserveren en vraag naar de mogelijkheden bij die locatie: zijn er traptreden en zijn er *goeie stoelen en is het toilet toegankelijk? Zo schat ik mijn mogelijkheden in om het beste er voor mij uit te halen. In overleg blijkt er altijd veel mogelijk.
Weten waar je gaat eten scheelt in je energie. Er wordt op je gerekend en bij binnenkomst voel je je meteen welkom en is er hulp indien nodig ook meteen voorhanden.
Een mooi uitzicht om te mijmeren, om bij te praten en heerlijk gerecht uitzoeken van de kaart, een garnalenkroket en/of alleen een roseetje. Dat boek in 1x uitlezen. Visje op de boulevard. Herdenken.
De beste combi aan de kust is voor mij de 365 dagen per jaar geopende strandtent ’t Strand, maar bij Zomers bleek het ook goed toeven in Katwijk aan Zee.
Deze zomer die begon in februari 2019 met een herfstdip in maart en koud in mei en de hitte van eind juni, maakt vast nog wel een doorstart naar zomerse waarde.
Wie weet, zien we elkaar daar.
Daar, waar de zee kust!
De zeekust
By
3 Comments
