Vanwege het hebben van een minder stevig vel door ouderdom en de spierziekte FSHD ben ik opzoek naar corrigerend ondergoed. ‘Alles gaat hangen behalve mijn tandvlees’ is een veel gemaakte opmerking. Sinds de zomer het winterwit -vet zichtbaar maakte werd ik niet blijer van wat ik zag en voelde. Opgegroeid met de wijze tips van Oprah en jammer genoeg ook meegegroeid liet zij zien hoe je houding kan veranderen door het dragen van een goed passende BH en slip. Zodoende belandde ik bij SandraBra als een van haar eerste klanten, Continue Reading “Lingerie op maat”
Winter Bear Troost.
Troost geef je door.
Alleen hoe doe je dat als je vrienden je laten weten dat hun voldragen kleinzoon is geboren?
Still born.
Dit intens verdrietige nieuws raakte mij raakte ons, omdat het hen zo raakt zo verdrietig maakt.
Opa en Oma zijn van Winter Bear; Is hoorbaar aan de telefoon, te lezen in de mails, te zien in hun ogen.
♥ voor hun zoon & schoondochter ♥
schreef Opa / Grandpa emotionele treffende woorden over zijn verdriet en maakte samen met Coby Grant het prachtige nummer Winter Bear. Continue Reading “Winter Bear Troost.”
Het leed wat buxus heet
De tuin is 20 jaar geleden ontworpen, aangelegd, gegroeid en onderhouden. ‘De dag die je wist dat zou komen, is daar.” De veel besproken zin uit het Koningslied bleek ineens passend toen ik de buxusravage zag in de voortuin. Met cirkels en krullen van een koninklijke schoonheid, paleistuin waardig mits je in Madurodam zou wonen.
De achtertuin is volledig aan onze wensen aangepast en de voortuin had alleen mest, vocht en een deskundige buxus snoeier nodig. De grond werd omgespit voor zover dat mogelijk is tussen de buxus, lavendel en de guirlande van klimop. Bomen werden omgekapt en verse aarde kreeg hier een goeie bestemming en jonge planten werden in de leeggehaalde borders gezet.
Onze voortuin heeft een functie in de straat, zij die voorbij lopen en naar binnen willen kijken, kunnen dat alleen maar als ze stil staan, want de taxusboom is een blikvanger. De buurman; “Jullie boom is een anker en prominent aanwezig” ‘zodra ik die zie, ben ik thuis’. Fijn!
Om een gevalletje rijdende rechter te voorkomen is de enorme taxusboom na overleg met de nieuwe buren kaal gesnoeid en meteen een mooi onderwerp gespreksonderwerp.
Nee, we hebben de gesnoeide takken niet aangeboden voor een nieuw medicijn tegen kanker, een broodje aap .
De kale takken kregen snel groene puntjes, het groene hoedje wat potsierlijk bovenop de gesnoeide boom overbleef is weer verdwenen. Het is nu een smalle ranke groene boom. Het is een wonder!
Mot, schimmel?
Dit voorjaar was de buxus nog nooit zo mooi als eerder; Fris groen en fors gegroeid en natuurlijk goed gemest. Gelijk het voorjaar barstte de buxus bijna uit de voortuin. Vanwege de hitte in mei konden de hagen niet worden gesnoeid en dat gebeurde 3 juni jl. De gifspuit werd ter hand genomen en de vloeistof werd over armoedige, kale plekjes gespoten… “In de gaten houden,” was de tip! De buren vier huizen verder moesten hun 3 grote buxusbollen al ruimen, twee waren totaal kaal gevreten door de buxusmot of schimmel? lekker dan!
Ineens zag ik dat niet alleen het voorste rand kaal was, maar dat het goed mis was in de voortuin. Veel kale en veel spinnenrag achtige plekken, maar ook plekken waar weer nieuwe blaadjes groeien. Een ongezonde, gemêleerde buxushaag blehhh!
De tuinman kreeg een whapp. met het verzoek of hij langs wilde komen. Na het zien van de foto’s stond hij de volgende dag al met raad en gifspuit in de voortuin. Hij vertelde wat een narigheid hij al heeft gezien de laatste drie jaar. ‘Maar dit..’ ‘Nee, zo erg heeft hij het nog niet gezien.’ “Wel gehoord van collega’s en op foto’s.. dat het heel erg kon zijn, ‘maar dit.’
Lekker dan!
Diagnoses werden gesteld en raad werd er gegeven op ‘onze eigen Tuin FBgroep:
Het is De Buxusmot!
Nee, het is De buxusziekte!
Nee, het is een schimmel!
Behandeling:
Gif spuiten en bijmesten
Afknippen en niet in de groen container, want dan verspreid je juist de buxusmot, was de meest gehoorde oplossing.
Niet meer te redden!
De tuinman
Hij keek en zag dat het goed zou komen met zijn gif, mits er zou worden bijgemest en in september weer! Dan is er een mogelijkheid / een kans, voordat in oktober de grond alweer kouder gaat worden, dat de haag het gaat redden. Hij rekende een ruim uur aan werk nadat hij met zijn gifspuit op zijn rug door voor- en achtertuin had lopen sproeien. Door de geweldige buien, kort en heftig werden de korrels meteen weggespoeld in de bodem die in sept. 2015 voorzien was van verse aarde.
Als het niet beter gaat worden dan zal de voortuin leeg moeten, net als de koninklijke tuinen van paleis ‘t Loo en het Muiderslot waar alle buxus is vervangen door Japanse Hulst of ILex crenata en die zijn langzaam groeiend. Dus gaan we meste als de beste!
De tuinman komt terug en hopelijk de buxus ook.
Big Brother
De paastakken waren uitverkocht en zo kwam ik thuis met tulpen in de kleuren geel, wit en geel/wit en een bosje gipskruid. Tanken stond ook nog op to-do lijst ondanks dat ik er een bloedhekel aan heb, zeker met mijn winterjas aan. Het was koud en waaierig en blijkbaar ook in mijn hoofd.
Na het tanken draaide ik rustig naar het begin van de weg en dacht; ‘mag je nou wel of niet over de verdrijvingsstrook om de weg over te steken? of moet je naar de dichtstbijzijnde rotonde rijden om daar op de goede weghelft uit te komen?
Als een tussentijdse rijbewijs verkeerstoets na X aantal jaren verplicht wordt, om te kijken of je de regels nog weet, dan zou ik zakken en ik vast niet alleen. Want O, Oh, O.. wat een rare capriolen worden er uitgehaald in het verkeer.
Zo hebben we met elkaar nog meer afspraken: dat je moet betalen als je een dienst afneemt bij iemand of een product……
Op weg naar huis met de achterbank vol bloemen en paaschocolaatjes draaide ik de hoek om en zag mijn huis.. Ik kreeg het warm en mijn winterjas leek ineens overbodig. Een beetje opgewonden stapte ik binnen en zocht meteen het telefoonnr. van het BP-station op.
Ik was namelijk weggereden na het tanken, dat was prima, maar ik was vergeten te betalen, nooit meer aangedacht. Het lag niet aan het tijdstip, het was nog voor twaalven en er waren geen drank of drugs in het hoofd aanwezig. Wat dan wel?
‘Hallo, met Linda’ hoorde ik. ‘Hoi Linda, ik ben zojuist vergeten te betalen’ Linda reageerde gerustellend en zei: ‘ik heb je net uitgedraaid’ ‘huh.. ‘uitgedraaid’ vroeg ik ‘Ben jij die gene met kenteken 32-RJ-25 en van pomp 3′ vroeg ze — Lachend bevestigde ik haar vraag en zei een beetje ongemakkelijk; “ja’. ‘ik kom er nu aan’. ‘Ik kom zo betalen’.
Op dezelfde geruststellende toon vroeg ze of ik wel echt in staat ben om te rijden?’ ‘In principe wel’ ‘het betalen van de benzine is weer van een andere orde’, zei ik lachend.
Wat het inhield dat ik was uitgedraaid, vertelde Linda; ‘Er wordt een beeld gemaakt van de opnames bij het tanken en de foto wordt doorgestuurd naar BigBrother security systems. De deurwaarder neemt direct contact op… die heb ik nog nooit aan de deur gehad en dat hou ik graag zo.
Voordat Linda haar dienst beëindigd stuurt ze de foto’s door naar BigBrother. Als eenmaal de foto naar Big Brother is verstuurd kan de actie niet meer ongedaan worden gemaakt. Terecht.
Aangekomen in de BP-shop werd ik hartelijk welkom geheten:door Linda en haar collega; ‘Helemaal goed dat u eerst heeft gebeld’ en ze vervolgde bemoedigend: ‘u bent niet de enige die dit overkomt’ ‘het scheelt u een deurwaarder en de kosten die dat met zich meebrengt. ca. € 100,00 en natuurlijk uw benzinekosten € 53.16’.
Prettig paasweekend!
Ik ga bijtanken!
Blauwe regen
Haar levenstempo ligt zoveel hoger dan dat van mij, maar samen komen we er wel. Al jaren. Ze vroeg; ‘Heb je dinsdag 11 april wat in je agenda staan? ‘Zullen we ergens heen gaan en lekker bijkletsen?’ ‘Leuk, gezellig’ zei ik.
We hadden beiden geen zin om een uur in de auto te gaan zitten en lieten de bloembollenvelden links liggen, al schijnen de bloemen er dit jaar wonderbaarlijk mooi bij te staan. Dichtbij huis is er ook veel moois te zien.
Zo reed ik naar de Botanische tuinen in Utrecht waar ik voor de deur kan parkeren op de gehandicaptenparkeerplaats. ‘Wat een heerlijk voordeel dat je zo dichtbij kunt parkeren’, zei ze opgewekt terwijl ze naar de achterkant van de auto liep. Ondertussen drukte ik op de knop om de achterklep te openen en zagen we dat er niks aan loophulpmiddelen in deze auto ligt; Gatsie, stom! Wat stom!
Het lijkt zo handig om in beide auto’s een rollator en stokken te hebben, voor stabiliteit en mobiliteit, maar dan moet je ze niet thuis in de hal laten staan. We gingen juist daarom met mijn auto, zonder controle vooraf. Aan mijn voeten aangepaste schoenen besloot ik om ervoor te gaan, lopend met m’n vriendin onder armbereik en een van de duwrolstoelen die je daar kunt huren als wanne be rollator. Daar konden in ieder geval de tassen op en als ik het toch niet zo zou redden, dan kon zij mij verder duwen.
Zonder die rolstoel waren we niet verder gekomen dan het terras, waar het 10 graden kouder was dan die dag ervoor. Nu liepen we het kleine rondje. Het was haar eerste x in deze Botanische tuinen en ze keek haar ogen uit. Trouwens, een zonnig gebruind hoofd met winterjas eronder staat net iets gezelliger dan dat winterwit.
Ik houd van de Botanische Tuinen van de diversiteit van alles wat bloeit en groeit. Het is een mooie aangelegde plek tussen de hogescholen en universiteiten van Utrecht en elk seizoen zijn er nieuwe planten te bewonderen. Een aanrader om met een museumjaarkaart te bezoeken met en zonder kinderen. Ik kan er lopen en genieten zonder elke keer naar de grond te kijken of ik misschien zal struikelen.
De blauwe regen staat op ontploffen en dankbaar liepen we door een boog, waar de takken naar de hemel reiken, waar bankjes onderstaan en je op een andere manier kan genieten van al het moois…. Elk seizoen weer! Ik heb er zin in. Wij genoten in het compacte winkeltje annex lunchroom een heerlijke lunch en kletsten en lachten verder.
De witte en roze magnolia staan volop te bloeien en diverse bomen pronken veelbelovend met hun bloesem. Wij hadden het ook over onze plantenkennis, korte samenvatting: die is minimaal.
We verbaasden ons over de verbazing van hen die wij tegemoet kwamen en een goedemiddag wensten. Dat is elke keer weer verrassend. Het blijft zo leuk om iemand die je passeert te groeten, ook al ben je samen.
Dan heb je een rolstoel met duwondersteuning, twee auto’s, twee rollators en vier stokken in je bezit en allemaal thuis, ik kom blijkbaar ook waar ik wil zijn zonder die hulpmiddelen.
Gelukkig is mijn multifocale bril en de vriendin onder handbereik. Ze bleken onbetaalbaar! 
