‘De weg kennen is het halve autorijden’.

Onderweg naar het AZN’gein voelde ik me toch wel wat gespannen, want alweer op weg naar mijn eerste half jaarlijkse controle van 2017. Bloed laten afnemen om mijn bloedwaarde CEA, vitamine D en CK =spierafbraak te laten bepalen.. Dat ik naar Nieuwegein was gereden en niet naar de vestiging Leidsche Rijn had een reden. In de vestiging Nieuwegein lag Elly in het ziekenhuis te herstellen van een buikoperatie. Bij een vervolg controle was een plekje op haar lever geconstateerd en bij de vervolg scans ook nog twee plekjes in haar buik. 
Door onze gemeenschappelijke diagnose; sigmoïd darmkanker herkennen we veel van elkaars verhalen en spanning omtrent onderzoeken en uitslagen.

Op mijn vraag of ze het op prijs zou stellen dat ik even langs zou komen, reageerde ze enthousiast. ‘Wat zal ik dan meenemen om deze ellendige periode te overbruggen’ vroeg ik haar? ‘niks, dat jij komt vind ik fijn’ zei ze oprecht.

Meteen nadat ik haar die vraag had gesteld, wist ik het eigenlijk al. Een boek wordt het, al blijft een boek geven altijd heel trikkie.. Want wat ik mooi of fijn vind, dat kan jij wel een draak van een boek vinden.
Toch gaf ik aan Elly het eerste boek ‘Bestemming bereikt’  van Christa Krommenhoek.

Christa’s boek werd in haar zonovergoten tuin vrijdag 7 april jl.  gepresenteerd en ik was daarbij. Zij overhandigde het eerste exemplaar aan haar ouders. Bestemming bereikt is een prachtig vormgegeven boek wat tot stand is gekomen doordat ze de tegenslagen in haar leven had beschreven op een toegankelijke manier.

Een boek vol columns die ontroeren en inspireren! “Geluk geef je door”

De vriendschap met zowel Elly en Christa is ontstaan op Twitter;. ‘De kleur van de Liefde’ is Elly’s tiende boek, ondanks haar ziek zijn en herstel blijft ze schrijven. Daar zijn we allen blij mee. Beiden hebben ze een warme belangstelling voor hun omgeving en anderen, en voor mij. Ze weten nu ook van elkaars bestaan. “Geluk geef je door”.

Ziekenhuis 
Ik liep met verhoogde hartslag door de gangen van het ZH waar flarden van nare herinneringen naar boven kwamen en had daardoor de vaart erin en zag al snel het kamernummer en daaronder de naam van de zaalzuster; Marjanne. Grappig detail.
Bij binnenkomst van de vierpersoonskamer zag ik vier vrouwen in hun ZH bed liggen en werd enthousiast begroet door Elly “Geluk geef je door!”

Ze vertelde direct, meteen, op het zelfde moment eigenlijk, het goede nieuws!!

Dat de chirurg net haar hielen had gelicht om haar en haar man te zeggen dat het één tumor in de lever was, die is weg geopereerd. Dat de andere vermeende *tumoren littekenweefsel blijken te zijn… Behandeling gelukt! Geen chemo deze keer en in de toekomst alleen de controles. Wat een goed nieuws! Wat een blij nieuws!

Later ontving ik deze foto uit haar ziekenhuisbed waar ze zich door het boek van Christa liet inspireren. Mooi. ‘’Geluk geef je door”

Vanuit de ZH parkeergarage reed ik ontspannen in 2,5 jaar tijd sinds mijn diagnose linksaf i.p.v. rechtsaf naar huis, ineens nieuwsgierig naar waar de weg naar linksaf eigenlijk toe leidt?

Dan blijkt die weg uit te komen waar ik ook steeds uitkwam.

Nooit eerder had ik dat geweten of uitgeprobeerd …

Een nieuwe weg inslaan is zo eng nog niet, als je het punt waar je naar toe wilt, misschien je vertrekpunt, maar kunt blijven vinden!

Bestemming bereikt‘Geluk geef je door!’

“De weg kennen is het halve autorijden”: zei mijn moeder altijd en ze had gelijk.

12 thoughts on “‘De weg kennen is het halve autorijden’.

  1. Wat is dit weer mooi geschreven, Marjanne. En ik was inderdaad echt blij dat ik jou zag en het goede nieuws meteen met jou kon delen ?
    Ik ben blij dat ik je heb leren kennen. Je bent een warm en positief mens en ik bewonder je optimisme.

    Vanmiddag heb ik een tekst uit het boek van Christa toegepast. Ik werd voor vandaag dicht bij huis uitgenodigd voor een radio-interview en ik dacht: zou ik dat durven en zou ik dat nu al aankunnen? Toen schoot mij de tekst uit dat boek te binnen: What if I fall? Oh, but my darling what if you fly?
    Kort samengevat: R. ging met me mee en ik heb een reuzeleuk interview gehad en de radiostudio ook eens vanbinnen gezien. Ervaring rijker.

    Ja, soms moet je gewoon eens een andere weg inslaan op wat voor manier dan ook.

    Liefs ❤️
    En ik zal voor je duimen ?

  2. Wat mooi, wat een mooie overpeinzing. Ik ken die weg letterlijk (Linksaf) en figuurlijk. Dat schept een band, maar die was er al, dacht ik. Liefs, wens vriendin en jou sterkte toe! Liefs, Berna.

  3. Prachtig verhaal!
    Inderdaad als je geluk en vriendelijkheid uitstraalt geef je dat automatisch door. Loop maar eens op straat of winkelcentrum met een glimlach op je gezicht en kijk andere mensen bewust aan. Gegarandeerd dat de verticale rimpels tussen de ogen van die ander veranderen in een glimlach.
    Prachtig dat je ook eens linksaf gaat in plaats van rechtsaf. Je ontdekt nieuwe wegen die niet eens slecht hoeven te zijn.

  4. Prachtig geschreven Weg!
    Wanneer komt jouw boek?
    “Ik denk dat ik het kan, dus dan doe ik het”
    P.Langkous \0/ tenminste dat dacht ik : ))

  5. Wat prachtig geschreven!
    Ik heb het met ontroering gelezen.
    Ondanks dat ik Elly en jou niet echt ken was ik oprecht blij met het goede nieuws, best wel bijzonder, ik wijt dat gevoel aan de manier waarop je dit hebt geschreven.

    Er bestaan geen verkeerde wegen, alleen andere wegen.
    Je neus achterna gaan brengt je soms over de mooiste wegen.

  6. Prachtig Marjanne! ?Geluk probeer ik ook altijd door te geven ❤️ en je wordt er zelf alleen maar rijker door!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.