Petra Bultman – Zoet
is rustig gaan zweven in een zuchtje wind
8 oktober 2014 is mijn twitter-vriendin overleden.
Op twitter leerde ik @petra_btm kennen. ” Twee kennissen kregen de diagnose longkanker deze week” . … Petra reageerde: jeuj, je bent beroemd, je tweet is geplaatst. april 2014
Naast mijn geplaatste tweet in het longblad stond een interview met jou Peet en de ernst drong tot me door. Jij had ook de diagnose longkanker en zat in een bijhorend behandeltraject.
Wat een openheid deelde je met iedereen: terminaal ziek zijn en dan meewerken om het gezicht van Longkanker Nederland, meer smoel te geven. Ik werd nieuwsgierig naar jou.
Want, wat een vrouw moet je dan wel niet zijn? Je bleek een vrouw met ballen, zelfs een vrouw met een Ducati!
Palliatieve zorg nodig hebben, je wond er geen doekjes om en deelde dit met ons op twitter. Je hield iedereen op de hoogte en schreef het van je af. Je wilde meer lezers…Je wilde meer bekendheid geven aan de diagnose longkanker. Je wilde het taboe daarom heen doorbreken en de fase van je leven bespreekbaar maken.
Je maakte jouw korte-levens-toekomst bespreekbaar! en je werd zo mijn terminale twitterriendin en ik jouw personal retweeter als je weer een eerlijk blog had geplaatst. Wij hadden een klik door onze openheid en humor en we deelden onze visie van kwaliteit van leven en zorg.
We spraken over verdriet en levenswensen. Jouw bucket list werd besproken. Euthanasie werd begrijpelijk bespreekbaar. Ik las en leefde met je mee. Wij kregen contact buiten het zichtbare twitter, ook op Facebook voegden we elkaar toe. Het leek wel of we verkering wilden ;-).
Jij was diep onder de indruk van hoe ik met mijn spierziekte door het leven wandelde en jouw reactie op mijn A.L.S. blog emotioneerde me.
Het blog herinnerde jou aan je werk; een les welke jij had gewijd over deze ziekte, met Conny als boegbeeld. Jij kende haar niet persoonlijk.
Serieuze levensvragen hadden we naar elkaar en de humor bleef, altijd vol respect van het leven. Al vrij vroeg in ons contact ging alles in drieën. We konden het niet meer achterhalen waarom we dat zo deden? Op zoek naar allerlei afbeeldingen en tekens, telkens iets met Drie.
Zo kreeg ik van jou *mijn vaasje terug met drie prachtige blauwe hortensia’s als verjaargroet als foto en werd mijn screensaver op mijn IPhone. De foto van je dochter en de ezel welke je op je blog en FB. plaatste, deed mij aan Hallo denken. Hallo was de ezel op die leuke camping in Zuid-Frankrijk en Hallo liep alleen maar als ze zelf wilde, ja, Hallllloooo!
Jouw terminaal ziek zijn, met jouw realistische kijk op het leven, wat een verdriet, raakte ook mij. We wilden elkaar zien en zo beloofde jij mij nog niet dood te zijn op onze eerste afspraak en ik beloofde jou dat ook: “Touché” zei jij met een lach. Met de routeplanner aan vertrok ik 17 juni jl. naar Elburg . Het werd in alle opzichten een warme dag, een prachtdag, zo intens en mooi. Wij gingen verder in het benoemen en dieper dan op twitter en in DM kan, het voelde vertrouwd.
Wat een mooi mens Peet was jij, wat heb jij mij geïnspireerd, wat heb ik veel van je geleerd.
Je liet je 3 XXX met gierende banden om een rotonde heen rijden en ik genoot mee van je verhalen en foto’s. #twitterkracht
Steeds indrukwekkender beschreef je het einde van dit leven, van jouw leven, van jullie leven. Je schreef over het steeds zieker worden, van het loslaten van het leven, van het je rot voelen, met altijd die positieve noot toegevoegd. De liefde voor je gezin, het loslaten met verdriet in liefde.
Jouw humor was voelbaar, ondanks de serieusheid van het bestaan de levensfase.
Via Facebook werden we op de hoogte gehouden, als het jou echt niet meer lukte om het contact te onderhouden, door Rik.
Zo reageerde niet jij meer, maar Rik op mijn bericht vanwege mijn niet goede uitslagen nav de coloscopie. Ook met jou mijn diagnose delen en mijn belevenissen op mijn blog plaatsen, maar het eerst jou laten weten voordat ik het ging delen, dat respecteerde hij.
En jij (jullie) wenst(en) mij meer dan sterkte en beterschap voor ons hele gezin! Wat een kanjers! ♥
Verdrietig en dankbaar.
Ik mis jou XXX
De wind zal voor altijd warmer aanvoelen, Lieve wijze Peet!
Bijzondere vriendschappen passen bij een bijzondere vrouw als jij Marjanne! Steeds weer ben ik onder de indruk en weet je me te raken. Je manier van schrijven, je openheid en je humor.
Altijd meeleven. Als je vermoedt dat er bij mij iets loos is, ontvang ik een lief bericht.
Dank je! Graag sta ik jou ook bij in deze moeilijke periode. Ik denk vaak aan je en de datum van 12 november, de dag van je operatie.
XXXX liefs, Anke
Ach wat een mooie, lieve reactie. Ik bloos ervan.
Hartstikke bedankt sowieso wat je voor me hebt gedaan en wat je doet…. Fijn om te weten dat je meeleeft, doet ons goed. Ik heb je op onze darm-issues mailinglijst gezet, ook zo blijven we in contact. X
Wat een prachtig blog over een prachtig mens.
Een vriendin zoals er maar weinig zijn denk ik.
Nu neem jij het stokje over – we gaan ervoor. Jij gaat er voor.
En Petra zal je blijven steunen want er gaat geen dag voorbij zonder dat vleugje wind….
Wat een compliment en wat een waarheid over die wind…
Over dat stokje daar hebben we het een andere keer over, OKee? X
Ik zou een boek schrijven, weet je nog?
Als ik nou een typecursus volg en jij dicteert? Dan wordt het een mega succes!
FF door die ingrepen heen, dan een mediatraining volgen voor DWDD en Humberto en niets houdt ons tegen. Toch?
Bedankt voor je verhalen! Droevig of blij. Altijd mooi om te lezen.
Met tien vingers blind buiten de lijntjes typen is alleen mij gegeven en ja, jij zou een boek gaan schrijven!
Je mediatraining moet jij ff opfrissen en ik dan kan weer bij jou in de leer . . .
In januari kunnen we wel gaan oefenen op de *stoep. Ik zie kansen!
Super bedankt voor je aanmoediging, altijd!
Dank je wel voor je lieve en mooie woorden. Ben er stil van. Zelfs Petra zou hier stil van worden, en zeggen “je bent een prachtig mens” . Ik wens je heel veel sterkte met je operatie.
Dikke kus.
Dikke Kus terug Rik. Wat een mooie reactie, ik ben er blij mee.
Wie kan zeilen zonder wind
zonder riemen roeien?
Wie kan scheiden van een vriend,
zonder dat er tranen vloeien.
“Vem Kan Segla”
(Zweedse trad)
Vandaag precies een maand geleden dat Petra is overleden. Een moment om bij stil te staan, een traan ;-) een lach :-) Hoe toepasselijk ook je woorden. Wie kan scheiden van een vriend, zonder dat er tranen vloeien. Vanmorgen je blog weer gelezen. Valt niet mee, door de tranen heen. Toch fijn dat je het geschreven hebt.
Dank je wel. Je bent een kanjer.
Lieve Rik,
Vandaag alweer drie maanden geleden dat Petra is overleden. Hug. Al hou ik je amper bij als ik je loopafstanden voorbij zie flitsen! Doe je goed. x
Wat heb je dit mooi opgeschreven, beschreven, van je af geschreven en omschreven met zoveel gevoel, warmte en respect. Ik snap dat je Petra mist. Ik kende haar niet maar nu, na je verhaal wel. Want door dit prachtige blog werd ik meegezogen door de warme wind. Een bijzondere, dappere en sterke vrouw net zoals jij Marjanne. Wens je heel veel sterkte met het gemis. Liefs en warme knuffel van mij. Hiltje
Dikke knuff terug Hiltje, wat een prachtige toevoeging. Dank je! denkend aan die mooie ogen, wens ik jou een #mooiweekend Hier schijnt de zon!